روش محاسبه هزینه پرینت سه‌بعدی (هزینه چاپ سه‌بعدی) یکی از مهم‌ترین سؤالاتی است که کاربران این فناوری با آن مواجه می‌شوند. اگر شما هم قصد دارید قطعه‌ای را پرینت سه‌بعدی کنید یا یک کسب‌وکار در این زمینه راه‌اندازی کرده‌اید، آگاهی از روش‌های مختلف قیمت‌گذاری برای شما ضروری است. هزینه پرینت سه‌بعدی به عوامل مختلفی مانند نوع متریال، زمان پرینت، دقت چاپ و پیچیدگی مدل بستگی دارد. در این مقاله،ریز تا درشت روش محاسبه هزینه پرینت سه‌بعدی (هزینه چاپ سه‌بعدی) را بررسی می‌کنیم تا بتوانید هزینه‌های خود را به‌درستی مدیریت کنید  و بهتر از روش تعیین قیمت مطلع شوید.

 

این مقاله چه برای افرادی که میخواهند ارائه دهنده خدمات پرینت سه بعدی باشند که افرادی که میخواهند به عنوان مشتری از این خدمات استافده کنند مفید است.

 

راهنمای کامل روش‌های قیمت‌گذاری پرینت سه‌بعدی

 

پرینت سه‌بعدی یکی از جذاب‌ترین و درعین‌حال چالش‌برانگیزترین فناوری‌های تولید است. یکی از مهم‌ترین سؤالاتی که برای کاربران و کسب‌وکارهای این حوزه مطرح می‌شود، “چگونه قیمت یک قطعه پرینت سه‌بعدی را تعیین کنیم؟”

در این مقاله، روش‌های قیمت‌گذاری را بررسی می‌کنیم و نکاتی را ارائه می‌دهیم که به شما کمک می‌کند هزینه‌های پرینت را دقیق‌تر محاسبه کنید.

 

 

عوامل مؤثر بر قیمت پرینت سه‌بعدی

قبل از بررسی روش‌های قیمت‌گذاری، باید بدانیم چه عواملی روی هزینه پرینت تأثیر می‌گذارند.

محاسبه هزینه پرینت سه‌بعدی به فاکتورهای متعددی بستگی دارد که هرکدام می‌توانند تأثیر زیادی بر قیمت نهایی داشته باشند. در ادامه، این عوامل را با جزئیات بیشتر بررسی می‌کنیم:

 

۱. متریال مصرفی (Material Usage)

متریالی که برای پرینت استفاده می‌شود، یکی از مهم‌ترین عوامل تعیین‌کننده هزینه است. این موضوع شامل دو بخش اصلی است:

 

نوع متریال:

پرینت سه‌بعدی می‌تواند از مواد مختلفی مانند فیلامنت‌های پلاستیکی (PLA, ABS, PETG)، رزین‌های فوتوپلیمری، پودرهای فلزی و حتی مواد زیستی و سرامیکی استفاده کند. هر متریال قیمت خاص خود را دارد. برای مثال:

•  PLA و ABS ارزان‌تر هستند و برای کاربردهای عمومی مناسب‌اند.
• نایلون و پلی‌کربنات قیمت بالاتری دارند و برای قطعات مقاوم‌تر به‌کار می‌روند.
• رزین‌ها برای چاپ قطعات دقیق و با جزئیات بالا استفاده می‌شوند اما هزینه آن‌ها نسبت به فیلامنت بیشتر است.
• متریال‌های فلزی مانند فولاد ضدزنگ و تیتانیوم بسیار گران‌تر هستند و برای قطعات صنعتی یا پزشکی به کار می‌روند . استفاده از این دسته موارد نیازمند تکنولوژی سخت افزاری خاص است.

 

میزان متریال مصرفی:

هرچه قطعه بزرگ‌تر باشد یا تراکم (Infill) آن بیشتر تنظیم شود، میزان مصرف متریال افزایش پیدا می‌کند و در نتیجه هزینه نیز بالاتر می‌رود. برای کاهش هزینه، معمولاً تراکم داخلی بین ۱۰٪ تا ۳۰٪ تنظیم می‌شود.

 

اگر علاقه مند به کسب اطلاعات بیشتر در زمینه فیلامنت های پرینت سه بعدی هستید پیشنهاد میکنیم لینک زیر را کلیک کنید

 

آشنایی با فیلامنت های پرینتر های سه بعدی

 

۲. زمان پرینت (Print Time)

مدت‌زمانی که یک قطعه برای تکمیل شدن نیاز دارد، تأثیر مستقیم بر هزینه نهایی دارد. عوامل مؤثر بر زمان پرینت عبارت‌اند از:

• ارتفاع لایه (Layer Height): هرچه ضخامت لایه کمتر باشد (مثلاً ۰.۱ میلی‌متر)، کیفیت چاپ بهتر اما زمان پرینت بیشتر و در نتیجه هزینه بالاتر می‌شود. هر چه ضخامت لایه بیشتر شود چون لایه های ضخیم تری رو هم چیده می شوند زمان پرینت کاهش می یابد اما کیفیت پرینت نیز با افت همراه خواهد شد. ضخامت لایه 0.2 میلی متر یا همان 200 میکرون یک مقدار استاندارد است که در اکثر موارد میتواند گزینه مناسبی باشد.
• سرعت پرینت: افزایش سرعت پرینت باعث کاهش هزینه می‌شود، اما در برخی موارد می‌تواند کیفیت را کاهش دهد.
• اندازه و حجم مدل: مدل‌های بزرگ‌تر زمان بیشتری برای پرینت نیاز دارند، بنابراین گران‌تر تمام می‌شوند. چون هم زمان پرینت و هم مقدار ماده مصرفی بیشتری دارند.
•  

 

۳. کیفیت و دقت چاپ (Print Quality & Accuracy)

کیفیت چاپ یکی از مهم‌ترین فاکتورها در قیمت‌گذاری است. دقت و جزئیات بیشتر نیاز به زمان بیشتر و تنظیمات دقیق‌تر دارد که هزینه را افزایش می‌دهد.

• ارتفاع لایه‌های چاپی: چاپ با ارتفاع لایه پرینت سه بعدی کمتر (مثلاً ۵۰ میکرون) موجب افزایش جزئیات می‌شود، اما زمان چاپ و هزینه را بالا می‌برد.
• دقت حرکتی پرینتر: پرینترهایی که دقت حرکتی بالاتری دارند مانند SLA و SLS معمولاً گران‌تر هستند. این تکنولوژی ها ، از دسته تکنولوژی های پیشرفته پرینت سه بعدی هستند و هزینه بالاتری دارند.
• پشتیبانی از جزئیات ظریف: برخی مدل‌ها دارای طراحی پیچیده‌ای هستند که نیاز به رزولوشن بالاتر دارد و هزینه را افزایش می‌دهد.

 

از دقت پرینت سه بعدی بیشتر بدانید : دقت در پرینت سه بعدی

 

۴. نوع پرینتر سه‌بعدی (Type of 3D Printer)

پرینترهای سه‌بعدی در دسته‌های مختلفی قرار می‌گیرند و هزینه استفاده از آن‌ها متفاوت است:

• پرینترهای FDM مدل‌سازی رسوبی  اقتصادی‌تر هستند اما دقت کمتری دارند. اما برای قطعات صنعتی گزینه مطلوبی هستند و استحکام کافی را به همراه دارند.
• پرینترهای SLA استریولیتوگرافی دقت بالایی دارند و برای مدل‌های با جزئیات زیاد استفاده می‌شوند، اما هزینه رزین بالاست و ممکن است برای قطعاتی که هزینه ساخت اقتصادی برای آن ها در نظر گرفته شده است گزینه مناسبی نباسد.
• پرینترهای SLS و DMLS لیزری پودری برای چاپ قطعات صنعتی از پودر نایلون یا فلز استفاده می‌کنند و بسیار گران‌تر از سایر روش‌ها هستند.

هرچه پرینتر پیشرفته‌تر و صنعتی‌تر باشد، هزینه نهایی پرینت افزایش پیدا می‌کند.

 

در مورد انواع تکنولوژی های پرینتر سه بعدی بیشتر بخوانید : انواع تکنولوژی های پرینتر سه بعدی

 

۵. هزینه‌های پس‌پردازش (Post-Processing Costs)

پس از پایان عملیات پرینت 3 بعدی، برخی قطعات نیاز به فرآیندهای اضافی دارند که می‌تواند هزینه‌ها را افزایش دهد. این مراحل شامل:

حذف ساپورت‌ها (Support Removal): برخی مدل‌ها نیاز به ساپورت دارند که پس از چاپ باید جدا شوند. این کار ممکن است دستی یا با تجهیزات خاصی انجام شود و هزینه اضافی داشته باشد.

پرداخت سطح (Sanding & Polishing): برای رسیدن به یک سطح صاف و براق، نیاز به سنباده‌زنی یا پولیش است که زمان‌بر است.

رنگ‌آمیزی و پوشش‌دهی: برخی قطعات نیاز به رنگ‌آمیزی، آبکاری یا لاک زدن دارند که هزینه اضافی دارد.

مونتاژ (Assembly): اگر قطعات نیاز به مونتاژ داشته باشند، هزینه نیروی کار نیز باید محاسبه شود.

 

از رنگ آمیزی قطعات پرینت سه بعدی بیشتر بخوانید : روش رنگ آمیزی و پولیش قطعات پرینت سه بعدی

 

۶. هزینه برق و استهلاک دستگاه (Electricity & Machine Wear)

در نگاه اول، این هزینه‌ها کم به نظر می‌رسند، اما در بلندمدت تأثیر قابل‌توجهی بر قیمت‌گذاری دارند:

مصرف انرژی: برخی پرینترهای سه‌بعدی صنعتی مصرف برق بالایی دارند و هزینه برق را افزایش می‌دهند.

استهلاک قطعات: پرینترهای سه‌بعدی دارای قطعاتی مانند نازل، صفحه گرم‌شونده و موتورها هستند که پس از مدتی نیاز به تعویض دارند. هزینه این قطعات باید در قیمت‌گذاری لحاظ شود.

نگهداری دستگاه: برخی پرینترها به‌صورت دوره‌ای نیاز به سرویس و کالیبراسیون دارند که هزینه‌بر است.

 

۷. میزان ساپورت گذاری (Support Structure)

در برخی مدل‌های پیچیده، بخش‌هایی از قطعه در هوا قرار دارند و نیاز به ساپورت دارند. این مسئله دو مشکل اصلی ایجاد می‌کند:

 افزایش مصرف متریال: ساپورت‌ها از متریال پرینت ساخته می‌شوند، بنابراین متریال بیشتری مصرف می‌شود و هزینه بالاتر می‌رود.
 زمان و هزینه حذف ساپورت: پس از پرینت، ساپورت‌ها باید جدا شوند که می‌تواند نیاز به نیروی کار و تجهیزات خاصی داشته باشد.

برای کاهش هزینه، می‌توان از ساپورت‌های محلول در آب (PVA) استفاده کرد که به‌راحتی حل می‌شوند اما هزینه متریال آن‌ها بالاست. البته این نکته نیز لازم به ذکر است که فیلامنت PVA برای هر قطعه ای مناسب نیست همچنین باید با دستگاه هایی عملیات ساخت انجام شود که از دو نازل همزمان در زمان ساخت پشتیبانی میکنند.

 

 

 روش‌های قیمت‌گذاری پرینت سه‌بعدی

 

🔹 روش ۱: قیمت‌گذاری بر اساس وزن متریال مصرفی

در این روش، قیمت بر اساس میزان متریالی که در پرینت مصرف می‌شود، محاسبه می‌گردد. برای مثال:

 

📌 فرمول قیمت‌گذاری:

$$\text{هزینه نهایی}=\text{وزن متریال مصرفی (گرم)}\times \text{قیمت هر گرم متریال}$$

✅ مزایا:
✔️ ساده و سریع
✔️ مناسب برای پرینت‌های کوچک و متوسط

❌ معایب:
❌ در نظر نگرفتن زمان پرینت و استهلاک دستگاه

 

🔹 روش ۲: قیمت‌گذاری بر اساس زمان پرینت

در این روش، هزینه بر اساس مدت‌زمان پرینت محاسبه می‌شود.

 

📌 فرمول قیمت‌گذاری:

 

$$\text{هزینه نهایی}=\text{مدت‌زمان پرینت (ساعت)}\times \text{نرخ ساعتی دستگاه}$$

 

✅ مزایا:
✔️ مناسب برای قطعات بزرگ که زمان پرینت بالایی دارند

❌ معایب:
❌ تأثیر نوع متریال را در نظر نمی‌گیرد

 

🔹 روش ۳: ترکیب وزن و زمان پرینت

در این روش، قیمت‌گذاری دقیق‌تری انجام می‌شود و هر دو فاکتور وزن و زمان محاسبه می‌شوند.

 

📌 فرمول قیمت‌گذاری:

$$\text{هزینه نهایی}=(\text{وزن متریال}\times \text{قیمت هر گرم})+(\text{مدت‌زمان پرینت}\times \text{نرخ ساعتی پرینتر})$$

 

✅ مزایا:
✔️ دقیق‌تر از روش‌های قبلی
✔️ مناسب برای انواع پرینت‌ها

❌ معایب:
❌ نیاز به محاسبات دقیق‌تر

 

🔹 روش ۴: قیمت‌گذاری بر اساس حجم مدل سه‌بعدی

در برخی مواقع، هزینه را بر اساس حجم قطعه سه‌بعدی تعیین می‌کنند. این روش بیشتر در سرویس‌های آنلاین پرینت سه‌بعدی مانند Shapeways و i.materialise استفاده می‌شود.

لازم به ذکر است که سرویس های آنلاین نمیتواند در بسیاری از زمان ها معیار درست قیمت گذاری به شما ارائه دهد و اکثرا با خطای قیمتی همراه است . پس پیشنهاد میکنیم حتما با ارائه فایل و بررسی قیمت توسط اپراتور پرینت سه بعدی و پشتیبان سرویس از هزینه کار خود مطلع شوید.

 

📌 فرمول قیمت‌گذاری:

 

$$\text{هزینه نهایی}=\text{حجم مدل (cm³)}\times \text{نرخ قیمت به ازای هر cm³}$$

 

✅ مزایا:
✔️ مناسب برای قطعات با اشکال پیچیده
✔️ دقیق‌تر برای پرینترهای صنعتی

❌ معایب:
❌ برای پرینترهای رومیزی کمتر کاربرد دارد

 

🔹 روش ۵: قیمت‌گذاری بر اساس میزان ساپورت و پیچیدگی مدل

اگر یک قطعه نیاز به ساپورت زیادی داشته باشد یا طراحی پیچیده‌ای داشته باشد، هزینه بالاتر خواهد رفت. برخی کارگاه‌ها هزینه اضافی برای حذف ساپورت و پرداخت سطح در نظر می‌گیرند.

 

📌 فرمول قیمت‌گذاری:

$$\text{هزینه نهایی}=\text{هزینه متریال}+\text{هزینه پرینت}+\text{هزینه حذف ساپورت}+\text{هزینه پرداخت نهایی}$$

 

✅ مزایا:
✔️ بهترین روش برای قطعات پیچیده و سفارشی

❌ معایب:
❌ محاسبات پیچیده‌تر

هزینه‌های جانبی در فرآیند پرینت سه‌بعدی

علاوه بر مواردی که پیش‌تر گفته شد، ممکن است در فرآیند ساخت یک قطعه با روش پرینت سه‌بعدی، نیاز به انجام عملیات تکمیلی دیگری نیز باشد که بر قیمت نهایی تأثیر می‌گذارد. این عملیات بسته به نوع قطعه، متریال مورد استفاده، دقت مورد نیاز و کاربرد نهایی آن متفاوت خواهد بود. در ادامه، برخی از این هزینه‌های جانبی را بررسی می‌کنیم:

🔹 هزینه طراحی سه‌بعدی: اگر مشتری فایل آماده نداشته باشد، لازم است مدل سه‌بعدی از ابتدا طراحی شود. هزینه این بخش به پیچیدگی طراحی، میزان جزئیات و نرم‌افزار مورد استفاده بستگی دارد. در برخی موارد، طراحی شامل مهندسی معکوس یا اصلاح فایل‌های موجود نیز می‌شود که می‌تواند هزینه را افزایش دهد.

🔹 هزینه اصلاح فایل و آماده‌سازی برای چاپ: برخی از فایل‌های سه‌بعدی که از اینترنت دانلود شده‌اند یا توسط افراد غیرمتخصص طراحی شده‌اند، دارای اشکالات هندسی، ضخامت نامناسب دیواره یا مشکلات توپوگرافی هستند که قبل از پرینت باید اصلاح شوند. این فرآیند شامل حذف خطاها، ضخیم‌سازی سطوح، اطمینان از بسته بودن مدل و بهینه‌سازی جهت کاهش متریال مصرفی است.

🔹 هزینه پس‌پردازش: پس از اتمام پرینت، در بسیاری از موارد نیاز به انجام عملیات تکمیلی روی قطعه است. برخی از این فرآیندها عبارت‌اند از:

پولیش و سنباده‌کاری: جهت صاف کردن سطوح و حذف خطوط لایه‌ها

رنگ‌آمیزی و پوشش‌دهی: شامل رنگ پاشی، آنودایزینگ یا پوشش‌های خاص مانند کروم‌کاری

سندبلاست و پرداخت سطح: برای بهبود بافت سطح و افزایش زیبایی قطعه

آبکاری و تقویت مکانیکی: برخی قطعات نیاز به آبکاری فلزی، سخت‌کاری یا عملیات حرارتی دارند تا مقاومت بیشتری پیدا کنند.

🔹 هزینه مواد مصرفی اضافی: در برخی موارد، برای بهبود خواص قطعه، از مواد افزودنی، چسب‌های خاص، یا پرایمرهای پوششی استفاده می‌شود که این موارد هزینه جداگانه‌ای دارند.

🔹 هزینه بسته‌بندی و ارسال: اگر قطعه پس از پرینت نیاز به ارسال برای مشتری دارد، هزینه‌های مربوط به بسته‌بندی محافظتی، جعبه‌بندی مخصوص و هزینه‌های پستی یا حمل‌ونقل نیز به مبلغ نهایی افزوده می‌شود.

🔹 سود کسب‌وکار: علاوه بر هزینه‌های ذکرشده، کسب‌وکارها معمولاً درصدی از هزینه‌های تولید را به‌عنوان سود در نظر می‌گیرند. این درصد می‌تواند بسته به پیچیدگی کار، نوع مشتری (شخصی یا شرکتی)، تیراژ تولید و هزینه‌های سربار کسب‌وکار متغیر باشد. معمولاً این میزان بین ۳۰٪ تا ۵۰٪ از کل هزینه‌ها در نظر گرفته می‌شود.

با در نظر گرفتن این عوامل، مشخص می‌شود که قیمت‌گذاری پرینت سه‌بعدی تنها به متریال و زمان چاپ محدود نمی‌شود و برای تعیین دقیق هزینه، لازم است تمام این جوانب بررسی شوند.

 

انتخاب بهترین روش قیمت‌گذاری در چاپ سه بعدی

 

انتخاب روش مناسب برای محاسبه هزینه پرینت سه‌بعدی به فاکتورهای مختلفی از جمله ابعاد قطعه، نوع متریال، پیچیدگی طراحی و دقت مورد نیاز بستگی دارد. در ادامه، روش‌های مختلف قیمت‌گذاری بر اساس نوع قطعه بررسی می‌شود:

🔹 برای قطعات کوچک: در این موارد، میزان متریال مصرفی تأثیر زیادی بر هزینه نهایی دارد. به همین دلیل، محاسبه هزینه بر اساس وزن متریال (گرم یا کیلوگرم) بهترین گزینه است. این روش برای قطعاتی که مدت زمان پرینت کوتاهی دارند و جزئیات پیچیده‌ای ندارند مناسب‌تر خواهد بود.

🔹 برای قطعات بزرگ: در قطعات حجیم، زمان پرینت یکی از عوامل مهم در تعیین هزینه است، زیرا هرچه پرینت بیشتر طول بکشد، مصرف برق، استهلاک دستگاه و احتمال خطای چاپ نیز بیشتر خواهد شد. در این حالت، بهترین روش ترکیب وزن متریال و زمان چاپ است تا قیمت‌گذاری دقیق‌تری انجام شود.

🔹 برای قطعات صنعتی و دقیق: در تولید قطعاتی که نیاز به دقت بالا، پرداخت سطح خاص و یا پیچیدگی در طراحی دارند، روش قیمت‌گذاری بر اساس حجم مدل یا پیچیدگی ساخت مناسب‌تر است. در این روش، عواملی مانند نیاز به ساپورت، میزان لایه‌گذاری، تلورانس‌های ابعادی و پس‌پردازش‌های خاص در محاسبه هزینه لحاظ می‌شود. این روش معمولاً برای قطعات مهندسی، قالب‌های صنعتی و قطعاتی که نیاز به رزولوشن بسیار بالا دارند استفاده می‌شود.

به‌طور کلی، برای هر پروژه پرینت سه‌بعدی، انتخاب روش مناسب قیمت‌گذاری به نوع قطعه، نیازهای مشتری و فرآیندهای تکمیلی پس از چاپ بستگی دارد. در برخی موارد، استفاده از چند روش به‌صورت ترکیبی می‌تواند به دقیق‌ترین و منصفانه‌ترین قیمت ممکن منجر شود.

 

لزوم ارائه فایل برای تعیین قیمت پرینت سه‌بعدی

 

یکی از مهم‌ترین نکاتی که باید در نظر داشت این است که محاسبه دقیق هزینه پرینت سه‌بعدی بدون داشتن فایل مدل سه‌بعدی امکان‌پذیر نیست. فایل سه‌بعدی (معمولاً با فرمت STL, OBJ, STEP) حاوی اطلاعاتی مانند ابعاد، حجم، میزان متریال مصرفی، جزئیات سطح و نیاز به ساپورت است که همگی بر قیمت نهایی تأثیر می‌گذارند. تا زمانی که فایل آماده و بررسی نشود، نمی‌توان هزینه دقیقی برای چاپ تعیین کرد. بنابراین، اگر قصد دارید قیمت دقیق پرینت سه‌بعدی را بدانید، لازم است ابتدا فایل مدل خود را ارسال کنید تا تمامی فاکتورهای مؤثر در هزینه بر اساس آن محاسبه شوند.

 

نتیجه‌گیری 

قیمت‌گذاری در پرینت سه‌بعدی به فاکتورهای زیادی بستگی دارد و روش ایده‌آل بسته به نوع سفارش و دستگاه مورداستفاده متفاوت است. اگر شما هم تجربه‌ای در این زمینه دارید، نظرتان را در کامنت‌ها بنویسید و تجربیات خود را با ما به اشتراک بگذارید.